هرازگاهی که یکی از مسئولین ارشد کشوری یا استانی، به شهرستان بندرماهشهر سفر می کنند، فرصتی مهیا می شود که صدای مردم به گوش آن ها برسد و امید می رود که به این واسطه گره ای از مشکلات منطقه باز شود.
شهرستان بندرماهشهر در چند سال اخیر نشان داده که به جهت اهمیتی که در حوزه های مختلف دارد، همواره محل رفت و آمد مدیران مهم کشوری است و به گاها مجالی ایجاد می شود که دغدغه های مردم از زبان خودشان و نه از زبان مسئولین به گوش آن‌ها برسد، فرصتی که اگر هم به دست بیاید چندان مغتنم شمرده نمی شود.
در سال های اخیر افرادی با تحصیلات پایین و با سوابقی پر از ابهام به اسم فعال اجتماعی در صحنه های مختلف حضور دائمی دارند و تلاش می کنند خود را حامی و پشتیبان حقوق مردم منطقه نشان دهند، اما آیا پشت پرده تمام این به ظاهر مطالبه گری‌ها دغدغه عمومی است؟
اخیرا طی سفری که حجت الاسلام قمی رئیس سازمان تبلیغات کشوری جهت تودیع و معارفه رئیس این سازمان به شهرستان بندرماهشهر داشتند، باز هم مجالی ایجاد شد تا همان افراد، فرصت را غنیمت شمرند و خود را به عنوان حامی مردم جلوه دهند.
فردی که در این مراسم به هر شکل ممکن خود را به پشت تریبون رساند و طبق روال معمول شروع به تسویه حساب شخصی کرد، در سایر موضوعات چه کارنامه ای دارد؟
جالب است بدانید این شخص که پرونده قضایی هم دارد در ماه های گذشته نسبت به عملکرد یکی از مدیران عامل شرکت های پتروشیمی انتقادات فراوانی می کرد و به قول معروف خواب و خوراک را از او گرفته بود، اما این مدیرعامل با یک حرکت نقطه پایانی بر تمام این انتقادات گذاشت و با استخدام بدون ضابطه فرزند این فردِ به ظاهر حق جو و مطالبه گر، تمام حواشی را از خودش دور کرد.
جالب آنکه وقتی درباره چرایی سکوت یکباره‌اش درباره عملکرد این مدیرعامل پرحاشیه از او سوال می شد، در جواب می گفت که تاکنون درباره وی اشتباه می کرده و حالا فهمیده که همه چیز گل و بلبل است!.
متاسفانه بعضی از افراد مشابه وی نیز تا وقتی که منافع شخصیشان تامین نشود شروع به تخریب و تهمت زدن می کنند و از آنجایی که چاشنی پرده دری نیز همراهشان است، کمتر کسی جرات می کند در مقابل‌شان واکنش نشان دهد.
مصیبت دیگری که از جولان این افراد بوجود می آید، به حاشیه رفتن نخبگان و صاحب نظران واقعی است، کسانی که ترجیح می دهند در میدانی که این افراد سودجو دائما در حال منفعت جویی هستند خود را آلوده نکنند و حداقل آبروی خود را به خطر نیاندازند.
نتیجه این جولان های منفعت طلبانه و آن کناره گیری های مصلحت اندیشانه به قهقرا رفتن مطالبه گری واقعی است و در نهایت تنها عایدی آن نصیب کسانی می شود که دائما با تهدید و تخریب به دنبال استخدام و پیمانکاری گرفتن و… هستند.