می دانیم افراد مبتلا به بیماری قلبی یا ریوی، سالمندان، کودکان و خانم های باردار در شرایطی که هوا ” ناسالم” است، باید از فعالیت‌های طولانی یا سنگین خارج از منزل خودداری کنند و سایر افراد نیز باید فعالیت‌های طولانی یا سنگین خارج از منزل را کاهش دهند.

‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حال این سوال مطرح است؛ چرا اولا اقدامی برای کاهش آلودگی هوای خوزستان نمی شود و برنامه مسئولان برای آن چیست و ثانیا چرا کارمندان و سایر افراد شاغل از قاعده خانه نشینی و تعطیلی و عدم حضور در هوای آلوده استثنا می‌شوند؟

اگر سلامت همه افراد جامعه در اولویت است، باید این اولویت به‌طور یکسان برای تمام گروه‌ها، از جمله کارمندان، کارگران و دانشجویان رعایت شود. آیا در چنین شرایطی نمی‌توان حداقل تدابیر لازم را برای کاهش حضور این گروه ها در معرض آلودگی و حفظ سلامت آن‌ها در نظر گرفت؟ خصوصا در شرکت های پتروشیمی که آلودگی آن ها به واسطه سروکار با مواد شیمیایی و آلاینده های شیمیایی به مراتب از مناطق مسکونی و شهرها بیشتر است.

در برخی مکالمات روزمره نیز این جمله با طعنه و کنایه به گوش می‌رسد: مگر کارمندان ، کارگران و دانشجویان آب شش دارند که باید در این هوای آلوده سرکار بروند؟

به هر حال تداوم آلودگی هوای این روزهای استان خطر ابتلا به مشکلات تنفسی و قلبی را افزایش می‌ دهد و بسیاری از افراد نمی‌توانند به‌راحتی در فضای آزاد فعالیت کنند و سلامتی شان به صورت فزاینده ای در خطر است لذا امیدواریم طبق دستورالعمل شرایط وضعیت قرمز آلودگی هوا تصمیم مقتضی جهت حفظ سلامت این عزیزان نیز گرفته شود.